คาร์บูรันต์

ในระหว่างกระบวนการถลุง เนื่องจากการผสมหรือการโหลดที่ไม่เหมาะสม ตลอดจนการแยกคาร์บอนออกมากเกินไป บางครั้งปริมาณคาร์บอนในเหล็กไม่ตรงตามข้อกำหนดของช่วงพีคในเวลานี้ จำเป็นต้องเติมคาร์บอนลงในของเหลวที่เป็นเหล็ก
คาร์บูเรเตอร์ที่ใช้กันทั่วไป ได้แก่ เหล็กหมู ผงอิเล็กโทรด ผงปิโตรเลียมโค้ก ผงถ่าน และผงโค้กเมื่อทำการหลอมเกรดเหล็กกล้าคาร์บอนปานกลางและสูงในคอนเวอร์เตอร์ จะใช้ปิโตรเลียมโค้กที่มีสารเจือปนเล็กน้อยเป็นคาร์บูเรเตอร์ข้อกำหนดสำหรับสารคาร์บูไรซิ่งที่ใช้ในการผลิตเหล็กคอนเวอร์เตอร์แบบเป่าด้านบนคือต้องมีปริมาณคาร์บอนคงที่สูง มีปริมาณเถ้าต่ำ สารระเหย และสิ่งสกปรก เช่น ซัลเฟอร์ ฟอสฟอรัส และไนโตรเจน และต้องแห้ง สะอาด และมีขนาดอนุภาคปานกลาง
สำหรับการหล่อ เหล็กหล่อ เหล็กหล่อ และการหล่อ จำเป็นต้องมีคาร์บอนตามชื่อที่แสดง มีการใช้คาร์บูเรเตอร์เพื่อเพิ่มปริมาณคาร์บอนในเหล็กหลอมเหลวตัวอย่างเช่น ในการถลุง วัสดุเตาที่นิยมใช้ได้แก่ เหล็กหมู เศษเหล็ก และวัสดุส่งคืนปริมาณคาร์บอนของเหล็กหมูสูง แต่ราคาซื้อสูงกว่าเศษเหล็กหนึ่งส่วนดังนั้นการเพิ่มปริมาณเศษเหล็ก ลดปริมาณเหล็กหมู และเพิ่มคาร์บูเรเตอร์ จึงสามารถมีบทบาทบางอย่างในการลดต้นทุนการหล่อได้
การใช้สารคาร์บูไรซิ่งไม่เพียงแต่ชดเชยการสูญเสียการเผาไหม้คาร์บอนในกระบวนการถลุงเหล็กเท่านั้น แต่ยังช่วยให้มั่นใจถึงข้อกำหนดของปริมาณคาร์บอนในเกรดเหล็กเฉพาะ แต่ยังใช้สำหรับการปรับโพสต์เตาหลอมอีกด้วยเนื่องจากเป็นวัตถุดิบสำคัญในการหลอมเหล็กหลอมในเตาเหนี่ยวนำ คุณภาพและการใช้คาร์บูเรเตอร์จึงส่งผลโดยตรงต่อสถานะของเหล็กหลอมเหลว [2]
การเพิ่มสารคาร์บูไรซิ่งเกรดเฉพาะลงในทัพพีหลังจากการกำจัดตะกรันและการบำบัดก๊าซแล้ว สามารถปรับปริมาณคาร์บอนในทัพพีได้ ซึ่งบรรลุเป้าหมายที่จะมีหลายเกรดในทัพพีเดียววัสดุที่ใช้สำหรับคาร์บูเรเตอร์ส่วนใหญ่ได้แก่ กราไฟท์ วัสดุคล้ายกราไฟท์ บล็อกอิเล็กโทรด โค้ก ซิลิคอนคาร์ไบด์ และวัสดุอื่นๆบล็อกอิเล็กโทรดที่ใช้กันทั่วไปและคาร์บูเรเตอร์ซิลิคอนคาร์ไบด์มีข้อดีคือมีปริมาณคาร์บอนสูงและทนต่อการเกิดออกซิเดชันที่รุนแรง แต่กระบวนการผลิตค่อนข้างซับซ้อนและต้นทุนสูงการใช้ผงโค้กและกราไฟต์เป็นวัสดุคาร์บอไนเซชันมีต้นทุนการผลิตที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับวัสดุ เช่น บล็อกอิเล็กโทรด แต่มีปริมาณเถ้าและกำมะถันสูง มีปริมาณคาร์บอนต่ำ และมีผลกระทบต่อคาร์บอนต่ำ